نویسنده: بهزاد قندهاری علویجه
تراکم بالا در شهرها به‌ویژه در مناطق مسکونی می‌تواند اثرات روانی قابل‌توجهی بر ساکنان داشته باشد. احساس خفگی، کمبود فضای خصوصی و تنش‌های اجتماعی از پیامدهای آن است. در محیط‌های پرتراکم، تعاملات اجتماعی می‌تواند یا به نزدیکی بیشتر منجر شود یا به تنش و انزوا. طراحی صحیح فضاهای باز عمومی، نقش حیاتی در کاهش این اثرات دارد. وجود پارک‌ها، حیاط‌های مشترک، و نور طبیعی می‌تواند فشارهای روانی را کاهش دهد. همچنین سیاست‌های کنترل تراکم باید با رویکرد سلامت‌محور تدوین شوند. برنامه‌ریزان شهری باید به ابعاد ذهنی تراکم توجه بیشتری داشته باشند. شهر سالم، شهری است که روان ساکنانش در آرامش باشد.
